Hane, bir kırılma noktası var derler ya,
Ben, o noktanın zirvesinde yaşlandım
Yüreğim kırıldığında,
Tırnaktan saçıma kadar, acılar içinde kaldım
Ama,
Güneş yine doğuyor, dağlar yine yüce ve heybetli idi,
Oysa ben, içi çürüyen bir çınara benziyorum artık
Son fırtınasını görüp gölgesine veda edecek gibi
Yorgun argın bir bekleyiş içinde,
Kırgınlık hissi soğuk hissine benzemez
İnceden, inceye kaplar içini
Sonra, öfke parlar ve tutamazsın dizginleri,
Art arda hatalar kusurlar gelir,
Demlenirsin, ağlarsın, tutarsız gülüşlerin başlar
Ömrünü bir bataklıkta çırılçıplak gözlerine kadar hissedersin,
Suskun ve çaresizlik içinde düşler kurar
Ulu orta ağlarsın, ruhsuz sağır insanlara
Ama birşey var ki, o da seni terk etmiyor
Su gibi,nefes gibi, mecbur olduğun
Duyurular ve hisler hep aynı kalıyor...
Uğur Akan
Kayıt Tarihi : 20.12.2022 22:30:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!