Kırılan Filizim Şiiri - Namık Kemal Özdoğan

içimde yer edeli,
kaç mevsim tükendi.
kaç kez dağlar renkten renge girdi
kumlara yazılı isimler silindi,
kır çiçekli taçlar kurudu...
sen ilk gün gibi,
filizin tazesinde
gönlümün düş köşesinde
öylesine,
sevdaya tomurcuklu,
masum ve çocuksu...
sağımda,solumda
her güne uyanışımda,
hep yanıbaşımda...
gözlerin,gülümseyişin
ve de ipeksi tenin
dense ki; al senin
nafile,çünkü hak
aşka gücü yetenin
ne uzaktasın,ne yakında.
her daim içimin baharında
filizlenir durursun,zamansız
en olmadık mevsimlerin karında,boranında
gün olur,,,
bir söz eser yel gibi
yüreğim kanar gibi...
gönlümün filizleri eğer başını
umutlar savrulur,
döker yaşını.
tüm tazelerim,
filizlerim
kırağıya çalınır,
sevda umutlarım
bir başka bahara kalır.....
............