Kırık Zamanlar Şiiri - Seyrani Göl

Bir aynaya baktım,
karşımda yüzüm değil, bir yankı duruyordu.
Gözlerimin içinden geçen yıllar
birer gölge gibi üst üste yığılmış.

Kendimi hatırlamaya çalıştım,
hatıralar da kaçtı benden.
Bir zamanlar ben olan biri
şimdi camın buğusunda silik bir iz sadece.

Ayna kırıldıkça çoğaldım,
her parçada başka bir ben sustu.
Kimin gerçeği bu?
Hangimiz zamanın sakladığı yüz,
hangimiz unutuşun sesi?

Belki de hiç var olmadım ben
zamanın kendi yansımasını sandığı bir hayal,
göğe değil, içe bakan bir yankıydım
ve kendimi seyrederken bile eksildim.

Ayna da ben, görüntü de ben,
ve kırılan o sessizlik,
zamanın içimde yankılanan sesim.
S.GÖL