"kırık Sandalyenin Sesi" Şiiri - Zeynep ...

"KIRIK SANDALYENİN SESİ"
Bir köşede unutuldum artık
Tahta ayaklarım kırık,boyum kısa
Ama taşıdığım yük ağır
Her çatlağımda bir anı saklı

Oysa sağlamken annelik ettim sesizce
Bebek ayakları,minik eller,
İlk adımların sevincini
Ve düşüşlerin acısına tanıklık ettim

Bendim o anlarda sığınak,
Kırıldım ama vazgeçmedim
Geldiler dostlar kahkahalar,
Kimi oturdu uzun saatlerce

Kimi ise hafifçe titreyen dizleriyle
Hep bendim onların sırdaşı,
Bendim yanlızlıklarını saran sıcaklık
Her köşe başından gelen sesler

Kimi günler geceye ağladılar,
Ben onları kucakladım sessizce
Kimi günler umutlarıyla dolup taştılar,
Ben taşıdım hepsini sabırla

Düştüklerinde kalkmalarını,
Kavga ettiklerinde barışmalarını
Bir sandalyeden fazlasıydım aslında,
Her zaman onların yanında oldum

Kırılmaz sandılar beni,ama ben gördüm
İçten içe paramparça oldum
Çünkü mutluluk kırılgan bir camdır
Zaman geçti ev sustu artık

Toz kapladı her köşemi
Ama ben hala buradayım
Kırık,yorgun ama dimdik ayakta
Bir nevi evin kalbi oldum
Sessiz bir şahit,sessiz bir yoldaş gibi

16.06.2025