Kırık saatler (seri 2)

Kırık Saatler

Zaman dökülüyor avuçlarımdan,
rüzgârın unuttuğu bir yelkovan gibi
suskun duvarlarda gezinirken saatler
her vuruş bir yalnızlık yankısı

Kırık camlar gibi gözlerim
geçmişin çatlaklarından sızıyor anılar,
hiçbirini onaramıyor
ne gece ne sabah

Bir zaman vardı,
bir tebessümün içinde duran,
şimdi küle döndü o anlar
bir köşede unuttuğum saatle birlikte

Dakikalar ürkek,
saniyeler yaralı bir kuş,
ve ben
durdurulmuş bir bakışta asılı kalmışım

Kırık saatler söylüyor şimdi
suskunluğun kaç farklı sesle ağlayabileceğini

Sen gittin
ve tüm zamanlar senden geriye kaldı,
bir öpüşün dokunduğu yer hâlâ sıcak
ama sensizlik üşüyor içimde

Kalbim seni her an yeniden bulurken,
saatler neden hep senden önce durdu?
Belki de aşk,
bir daha çalışmayan bir saat kadar sadıktır...

Yazar Murat şair ✍🏻🌹