Kırık Saatler Atlası Şiiri - Seyrani Göl

Zaman bir haritaydı,
katlanmış, yıpranmış
kenarlarında eski ellerin izi,
ortasında senin sessizliğin vardı.

Saatler kırıldı önce,
her biri başka bir an’da dondu.
Biri ilk gidişine takılı kaldı,
biri sesini duyamadığım
o son geceye.

Zaman akmadı.
Çünkü biz konuşmadık.
Ve konuşulmayan her şey
bir takvimin yaprağına yapışıp kaldı,
soldu.

Bir atlasım vardı;
sadece sana çıkan yolları gösteren.
Ama sen pusulasız gittin,
ben yönsüz kaldım.

Kırık saatler gibi yürüdüm sonra,
hep bir saniye eksik,
hep bir hece yarım,
hep bir cümle suskun.

Zaman ne ileri,
ne geri gitti.
Sadece içime doğru aktı
sessizce, ağır ağır…
bir çöküş gibi.

Ve işte şimdi,
hangi gün, hangi mevsim
hangi “biz”in kalıntısıydı bilemeden
yine susuyorum.
Belki de zaman,
adını unutan bir hatıradır sadece.
S.GÖL