Kırık Saatler Şiiri - Münzevi Zeyrek

Gecenin kambur omzunda...
Paslı bir saat tik tak ediyor...
Her tik bir yara, her tak bir hayal...
Yürüdüm üstüme gelen karanlığa inat...
Yitirdim içimde büyüttüğüm çocuğu.

Sokak lambaları sarhoş, kaldırımlar yorgun...
Adımlarımda yankılanıyor eski bir şarkı:
"Sen gelsen de geç artık, ben çoktan gitmişim."
Ah be dünya...
Senin adaletin mezar taşı kadar soğuk.

Ben elleri cebinde suskun bir adamım...
Ağlamayı unutmuş gözlerle gülümsüyorum.
Kadehler değil kırılan, içimdeki zaman...
Her yudumda biraz daha eksiliyorum.

Sevda mı dedin?
O bir yangındı...
Söndürmeye çalışırken ben,
İçimdeki ormanı küle çevirdim.

Ey yar…
Sesin hâlâ kulağımda paslı bir bıçak...
Dokunsan kanarım, sustursan yanarım...
Kendimi gömdüm, başucuma şiir bıraktım.