Kırgın rüzgârlar esiyor,
taşlar gibi ağır,
sessiz ve parçalanmış.
Gölgelerle yürüyen adımlar
suskun ve yorgun,
geçmişin izinde oyulmuş.
Bir gülüş düşer ansızın—
kırık cam parçaları gibi,
yaralayarak temizleyen,
kanatarak arındıran.
Acıların ortasında
sessiz bir tohum saklanır;
çatlak bir toprağın bağrında
yeni bir doğum bekler.
Gökyüzünün en karanlık yerinde bile
ışık,
gizli bir umut gibi
kımıldar.
Kayıt Tarihi : 30.9.2025 14:05:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!