Vakit akrebin yelkovanı kovaladığı gecenin biri, üçü, beşi..
Aklımdan bir çok kez geçmişti gitmek.
Üç kez yemin ettim ve beş karış yol alamadım.
Döndüm kendi içime, hani en uzun yoldur ya insanın içi, öyle.
Dayadım sırtımı kendime, insan sırtını kendine dayadı mı yıkılmazmış, öyle demişlerdi.
Geç oldu ama öğrendim tabii, ne sandınız..!
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
yıllar geçer
dönüp dönüp o o günlerin hayaline yanarız.
oysa ki coğrafya insanın yaşam yolunu çiziyor, belirliyor, görürüz inanasımız gelmez,
ehh birazda gençlikte her şeyi en iyi bilmek ,, büyük sözü dinlememek , yarının yolunu çiziyor sanırım.
lazım gitmek geriye ara ara...tebriklerle
Duygu yüklü şiirinizi
beğeni ile okudum
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta