Bir zamanlar önüme bakmadan yürürdüm,
Sandım ki attığım her adım beni kurtarır.
Meğer her taşın altına kendi ellerimle tuzak koymuşum,
Dönüp baktığımda gördüğüm sadece enkaz ve duman…
Yoklama defterinden tanımadım sizi,
Benim haylaz çocuklarım
Sınıfın en devamsızını
Bir sinema dönüşü tanıdım
Koltuğunda satılmamış gazeteler
Dumanlı bir salonda
Devamını Oku
Benim haylaz çocuklarım
Sınıfın en devamsızını
Bir sinema dönüşü tanıdım
Koltuğunda satılmamış gazeteler
Dumanlı bir salonda
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta