Sükûtun Kıyısında Şiiri - Hatice Güzen

Sesin adını bırakmadı,
duvarın nefesiyle karıştı.
Kirpik kıvrımının ardında sığınan gece,
anlatamadı kendini.

Kalbime düşen bir gölgeydi,
toprağın unuttuğu sessizlikte titredi.
Adın anılmadan,
adım dumanın içinde savruldu.

Perdenin ardında soluğun kırıldı,
dokunmuş her nesne suskunluk içinde dondu.
İçimde gezinip duran boşluk,
ayak basacak zemin aradı durdu.

Adımların izi kaldı,
sessizliğe gömülen bir hikaye gibi.
Her baktığım pencere,
kaybolmuş bir anı sakladı içinde.

Sözcükler kırıldı,
ayna tozları gibi dağıldı.
Zamanın kıyısında,
sükût derinlere gömülü kaldı.

Hatice GÜZEN