Kırık Bir Umut Şiiri - Seyrani Göl

hatırlamıyorum seni artık eskisi gibi,
ama unutamıyorum da;
adı konmamış bir eksikliksin içimde,
sanki bir şey yarım kalmış
ama ne olduğunu bilmiyorum.

bir umudum vardı eskiden,
adını anınca bile yeşeren;
şimdi ise
o umut kırık bir cam gibi
içime batıyor her hatırlayışta.

sana dair ne varsa
zamanla silinmedi,
sadece sustu
ve sustukça büyüdü içimde.

kırık bir umutla yürüyorum hâlâ,
bazen yok sayarak seni,
bazen sırf sen varsın diye
devam ederek hayata.

bazı umutlar tutmaz,
ama yine de
bekler insan,
bir ihtimalin ucunda kendini tutar.

tutunuyorum sana hâlâ,
olmayacağını bile bile;
çünkü bazı kalpler
olmayanla da var kalabilir.

bazen bir rüzgâr dokunuyor yüzüme,
sen sanıyorum,
yıllar geçmiş olsa bile
tenimde hâlâ iz bıraktığın yerler sızlıyor.

gölgene bile alışmıştım bir vakit,
şimdi gölgen bile yok,
ama yokluğunun bıraktığı boşluk
her şeyden daha kalabalık içimde.

bir ses arıyorum gecelerde,
senin sesine benzeyen;
duymuyorum ama
duymadıkça daha çok duyuyorum seni içimde.

belki bir gün geçer sanmıştım,
geçmedi.
zaman bazı yaraları taşır sadece,
iyileştirmez.

ve ben
kırık bir umudu avuçlarımda taşıyarak
bir ömrü yürümeyi öğrendim sonunda.
S.GÖL