Kırık bir mektup Şiiri - Okan Kurdoğlu

gurbette dokuz doğurmaktayım
beter olmuşum
meydan okuyorum kırılmalara
felaket hüzünlü kaçışlarım
sevdiğini başkasına kaptırmak
arkadaş

yine o kaldırımlarda nurşen mi gezer
yine alavere dalavere
yine kervan gibi yürüyor mu açlık
yine ihanet
yine şeytan pazarlığı
hüküm sürüyormu
o zaman değişen ne
yine ipini koparmış it gibi
sarıyor her yanı acılar
yine nurşen karanlık doğuruyor
yine haramiler
yine baldıran mi kokuyor sokaklar
yine bencilce mi yürüyor şehir
desene değişen bir şey yok
yine dedikodu
arkadaş

yine yangınlar feryat oluyor
geçmiyor beni saran yanlışlar
kararıyor ellerimde umut
hangi kapıdan girsem açılmaz
benim için aç bir faişedir zaman
acıya doğurgan

içimde çocuk ölüyor
istanbul bana alaycı gülüyor
ayni nurşen gibi
anılar kan revan düşüyor avuçlarıma
arkadaş
beynimi kemiriyor nurşen
o gözlerindeki yaşamak
on yıldır gözyaşı giyiyorum
on yıldır kirik vazo
yorgunum
bu aşk kana susamış yarasadır
erken öten horoz yüreğim
fena kanatıyor beni
arkadaş
yüzümde dehşetli efkar

içimde cehennem duruyor
gurbette olsa
bu şehrin
dişleri geçiyor etime
her gece göğsümden vuruyor
kaç kere öldüm
bilmem
kaç kere vuruldum
söylesene kaç yıl geçti aradan

selam söyle arkadaş
haylaz şarkılarıma
selam söyle
beni kuşatan hasretlere
dönerim belki
bir gün bende şarkımı söylerim
her ana beni doğurur
acılarını devire devire..............