Kırık Bir Aşk Hikâyesi

Şakaklarımda krağı…
Birikti rüzgârın içimde, üşüyorum.
Seni anımsatan şu koku…
Alışmak mı?
Sensiz ellerimi nereye koysam?
Gecelerden hayır yok.
Hangi yağmurda ıslansam?
Düşler toplayıp tasını tarağını,
yitti avuçlarımdan kayıp gitti.
Uçurumun tadı yaktı dudaklarımı,
Karanlık dayadı alnıma silahını,
Elleri sıcacıktı ölümün.
Zemheri kokuyordu tıpkı sen gibi.
Ölüm sendi; sen ölümdün.
Ne garip!
Seninle yaşadığımı sanmıştım oysa.
Ne kaldı ki sana dair, bana dair, ikimize dair yarına.
Biz yokuz artık,
Şimdi yaşayan tek şey karanlık.
Suçlama kendini
Nasıl olsa koyacak yer bulurum ellerimi.
Alışmak mı?
İnsanız nasıl olsa.
Her şeyi sindiriyoruz içimize zamanla.

Şakaklarımda krağı,
Kapımda yağmur.
Geçme sokaklarımdan,
Gözlerini götür odalarımdan.
Dinsin bu kalp ağrısı.
Bitsin artık bu anlamsız sarsıntı.
Bu düşler sensiz sabahlamaya alışmalı.