Kırgınlık Şiiri - Kubilay Köseoğlu

Hanımelinin saçları ateşböcekleriyle
doluydu. Küçük bir yastık daha koydu
pervaza. Beklemeye koyuldu. Ayak
uydurmaya çabalıyordu, yüreğinin
vuruşlarındaki sese, ağacın yanıp
sönüşlerindeki sessizlik.
Sabah
Karga, çıplak bir dalda öttüğünde,
'Haber? ', dedi, yaşlı kadın; onun
kolu duruyordu sabun köpükleriyle
yastığın üzerinde, gelmeyen kızın
yaşgününü unutmuş ve bu nedenle
Yaz'ı yıkmış başının yerine.

Aynanın köşesinde
gözbebekleri büyüyen resim,
ben seni kendim kadar sevdim.