Tam karanlık değildi
puslu bir kuytuda gölge bulan çırılçıplak yalnızlık
diz çöktürdü göz kapaklarıma tutuşan duvarlara ve göğe karşı
göz göze geldik derdimin duvarında çiy tanesi gibi gülümsemelerle.
Yaklaşan güneşin altına serilip giden yoldaydı içime eriyen gözlerin
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta