"kırgın düş'üm" Şiiri - Dildadece Şiirler

Ben en çok kendime kırıldım bu hayatta.
Kendimden esirgediğim sevgime, herkese fazlasıyla verdiğim ama bana kalmayan değere, olur olmaz herşeye ağlayan gözlerime çok kırgınım işte.

Suçlu olan ben değilim aslında, öğretmediler ki bana sevilmeyi, ben sadece sevmeyi bilirim, bir de sevilmek için herşeyden vazgeçmeyi.
Ta çocukken öğrendim sevgisizliği, birinin gözlerinin içine bakıp sevgi dilenmeyi, yüreğimi elime alıp yürümeyi.
Bir lokma sevgi için elimde avucumda ne varsa, önlerine sermeyi.

İçimde iki kişi var benim, biri hiç büyümeyen değer verdiği insanların sevgi kırıntılarını toplayan, gözleri yaşlarla dolu bir çocuk, diğeri ise hayatta kalmak için herkesle savaşan, güçlü durmaya çalışan, ama asla güçlü olmayan, ufacık bir esintide bile, yıkılabilecek kadar çaresiz olan bir kadın.

Ben hiç bilmedim ki, öğretmediler işte sevilmeyi,
Ne saçım okşandı bir kez, ne de kucaklandım, sarılmak nedir bilmeden büyüdüm ben.
Kimse görmedi beni, ne çaresizliğimi, ne de sevgisizliğimi,
Şimdi ziyan olan bir ömür kaldı bana, bir de, bir de sevgi dilenciliği...