Kırdığın kalbe iyi bak,
Çünkü bir gün…
Kapısını çalmaya cesaret edemeyeceğin bir ev olur o.
Ve sen,
sığınacak yerin kalmadığında
önünde bekliyor bulursun kendini,
sessiz,
çekingen,
mahcup.
Bir zamanlar dokunmaktan korkmadığın o kalp,
şimdi susarak savunur kendini.
Ne öfkeyle,
ne gözyaşıyla,
sadece sessizliğiyle cezalandırır seni.
Unutma,
bir kalp kırıldığında gürültüyle değil,
içten içe çöker.
Ve sen o çöküntünün altında
kendi adını duyarsın bir gün—
sana benzeyen yankılarla.
Gidersin,
dolaşırsın başka yürekleri,
ama hiçbirinde “seni affettim” diye atan bir ritim bulamazsın.
Çünkü en çok sevdiğin kalbi kırarsan,
en az sevildiğin yerde bile yerin olmaz.
Kırdığın kalbe iyi bak,
çünkü orası,
bir gün dönmek isteyeceğin
ama artık giremeyeceğin tek yerdir belki de.
Kayıt Tarihi : 21.7.2025 17:32:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!