Kırba ve Kuyu Şiiri - Tahir Sadi

İstenildiğinde varılmıyor hakikate
Olacak olanın oluşmasıyla ancak visal
Rab kelamı insan ağzından sıyrılmadıkça
Kimse bilmemiş ve anlamamıştı İlah kimdir
Elleri ve alınları tozlu putperest sesleriyle dövüşüldü
Kansız başlar her savaş ve ölümdür son düşman
Öyle söyledi tarih, suçsuzlar da vebaldedir
Irmağın sesinde korkan çocuklar anlamaz
Abdest niçin sert ve nasıl aşılmaz bir sur
Kaç cehennem göz yaşından boğulmuştur
Okyanuslar bu kadar çaresiz ve hiç iken
Eşkalsizler beliriyor arkalardan
Kardeş eti çiğneyen hep aç kalanların sesi
Uzanıyor gölgeler,
Duyulunca ayet, işitsin diye insan
"Vel asr innel insane le fi husr..."
Şaşırmıştır elbette peygamberler
İnsandır, hüsrana ortak doğar her beşer
Kelam şiiri susturan tek hikmet
Tafsilat, tefsir, insan ve aynalar
Allah'tır tek, şairi anlamda boğacak olan
Kırba ve kuyu
Sevgilim sana her söz,
Sana her özlem
Hicranım sana susamışlığım sana
Merhamet ve merhaba
Bir damla aşk Allah aşkına