Kiraz Ağacı Şiiri - Seyrani Göl

Kiraz ağacı yine giyecek beyaz gelinliğini,
Şimdi tomurcuklanmıştır sevdalısına,
Tutar ılgıt bir rüzgârın elinden,
Savurur durur, saçını başını…

Ah kiraz ağacı!
Baharın gelini,
Tekrar seni o hâlinle görmek isterdim,
Güzelliğini anneme anlatmak isterdim.

Kiraz ağacı dayanamaz baharın gülüşüne,
Açıverir koynunu: “Sokulun,” dercesine.
Dokunan dokunanadır beyaz tenine,
Gelen öper, geçen öper delice…

Ah kiraz ağacı!
Baharın hülyası,
Seni gelinliğinle yine görmek isterdim,
Al yanaklarına bir öpücük kondurmak isterdim.

Bir çocukluk sabahı gibisin sen,
Serin, taze ve rüyadan gelen...
Altında salıncağa binerdik gülerek,
Şimdi o neşe, yalnızca içimde bekleyen.

Zaman aktı, bahçeler sessiz artık,
Senin gölgende dinlenen yok şimdi.
Yine de her bahar seni bekliyorum,
Bir kuşluk vakti sonrası yine buluşuruz belki .
S.GÖL