Kıramayacağımı Biliyorsun Seni

Bazen nefessiz bırakıp,
Dışarıya çıkartıyorsun beni.
Bahçede bir sandalyeye oturtup,
Seni düşündürüyorsun.

O gözlerini...
O saçlarını...
Benim olmanı o kadar istetiyorsun ki,
Sabaha karşı dualar ettiriyorsun.

Sonra gecenin dördünde herkes uyurken,
Bir şaka yapıyorsun,
Güldürüyorsun beni.
Oysa ben şakana değil,
Senin gülümsemene gülüyorum.

Şarkılar söyletiyorsun akşamları,
Tam öldüm derken diriltiyorsun beni.
Biraz daha kal diyorsun,
Kıramayacağımı biliyorsun seni...