Kir Tutmuş Penceremin Karşısında,gözleri ...

Sabah olmak üzere…
Günün ilk ışıkları beliriyor gökyüzünde.
Herkes tatlı bir uykunun derinliğinde.
Beni sorarsan ben yine buz gibi odamın,kırık sandalyesinde oturmuş dışarıyı izliyorum buğulu gözlerimle Kemiklerim titriyor kimsesizlikten.
Kollarım boşluğu sarıyor senin özleminden.
Yokluğunu kabullenemedi deli yüreğim…
Geleceksin diye yollarını gözlüyor,puslu gözlerim.