Sabah olmak üzere…
Günün ilk ışıkları beliriyor gökyüzünde.
Herkes tatlı bir uykunun derinliğinde.
Beni sorarsan ben yine buz gibi odamın,kırık sandalyesinde oturmuş dışarıyı izliyorum buğulu gözlerimle.
Kemiklerim titriyor kimsesizlikten.
Kollarım boşluğu sarıyor senin özleminden.
Yokluğunu kabullenemedi deli yüreğim…
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta