Adınla yaşadığım bu kentin
Yağmurlu bir Cumartesi akşamı
Usulca dinginleşirken ortalık
Bana gelir adımların hızlıca
Ben anlam kazanmaya başlarım.
Yüzün avuçlarımın arasında
Gözlerim öpüyor, gözlerinden
Boynundaki o kahve kokusu
İnceden sızarken boşluğuma
Şimdi bir şarkıdır dudakların
Dudaklarımda sessizce söylenen
Ben anlam kazanmaya başlarım.
Soluklarını biriktiririm içimde
Birlikte geçen vaktin her anı
Beş yılına bedel ömrümüzün
Ömrümden alıp ömrüne katarım
Ben anlam kazanmaya başlarım.
Kırmızısında durmuşuz hayatın
Zaman avuçlarımızda kıpır kıpır
Gülüşlerin sarkar dört yanıma
Kumlar tersine akmaya başlar
Gök yüzün olur, denizler taşar
Martıların uçuşur saçlarımda
Ben anlam kazanmaya başlarım.
Kayıt Tarihi : 6.3.2016 03:15:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
05.03.16

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!