Kimya Hatun Sessizliği Şiiri - Nimet Öner

Kimya Hatun Sessizliği

Bir kadın sustuğunda, devrim sessizce hazırlanır.

Sen sustuğunda
bir kadının bağrı çatladı uzaklarda
bir ocak söndü,
bir düş yarım kaldı.
Oysa ne çok şey söyledin
hiçbir şey söylemeden.
Her susuşun
bir çığlığa denk geldi
duyamadılar.

Kimya Hatun,
adını unutanlar oldu
Suretini kazıdın zamana
duvarlara değil,
yüreklerin içindeki taşlara işledin varlığını
gölgen hatırlatır
bir kadının nasıl devrimle yürüdüğünü.

Sen sustun,
çünkü kelimeler yetersizdi
çünkü anlatmak
sana biçilen dilden daha derindi
çünkü bazen
bir susuş, bin kelimenin öcüdür
bazen de
bir suskunlukla kurulur yeni bir dünya.

Kimya Hatun,
senin ellerinle yoğrulmuş bir isyan bu
sessizliğinle dövdün kelimeleri
gözyaşından mürekkep yaptın
ve yazdın
Bu devrin kadını bendim,
küllerimden yürüdüm.
Yüzyıllar boyu sana taş atanlar,
seninle kendi vicdanlarını çatlattılar.

Çünkü sen,
kimyanı yüzyılların sabrıyla karanlıkta tuttun
Bir kıvılcımla
her şeyi aydınlatmaya hazırdın
ve şimdi
güneş bile sana öykünüyor
her sabah bir kadın,
senin adınla başlıyor güne.

Sen ki
iftiraları dudağında mühür
aşkı alnında nur
acıları omzunda dua yapan kadınsın.
Sen kimya hatunsun

Azra Nimet Öner