Kimsesizler Şiiri - Burak Berke

Kimse anlamamıştı onları, terk edilen sessiz sokaklarda
Kimisi hayal kurardı, yaktıkları ateşle köşe başlarında
Tutunmaya çalışıyordu bazısı, umutla baktığı yarınlara
Bir el uzatılsa belki de, basmayacaktı bu şehirde ki mayınlara…

Onların tek hayaliydi belki de, onları düşünecek bir anne
Veya onlara saatlerce kızacak, sinirlenip vuracak bir baba
Ama yoktu dünyanın adaleti, birine gül bahçesi birine dikenli teller
Gözleri hep yollarda onların, bir el öpmek ister sıkıca sarılmak ellerine…

Gökdelenlerin ve evlerin bulunduğu, sokaklardı onların evi barkı
Caddede gördüğün insanlardan, giyimi kuşamıydı onların tek farkı
Ama pes etmiyorlardı inanıyorlardı, bir gün dönecekti tersine feleğin çarkı
Bulacaktı onlarda aradığı mutluluğu aşkı, duyulacaktı kalplerinde ki o yankı…

(5 Şubat 2013 Cuma)