Tren istasyonunda üşümüş bir kadın
Saat sabahın üçü,
Dağılmış, yalınayak duygular
Çaresiz uğurlamalar arasında,
Elveda diyordu elleri.
Tek başına, yalnız, yapayalnız
Ağlamaklı, hüzün doluydu bakışları
Karanlık örtüyordu gözyaşlarını
Geçmişten kanayan yaralarıyla
Yaşadığı belliydi, nefesinden,
Yapayalnız, sahipsiz bir istasyonda
Üşüyordu, bu ağustos sıcağında.
Gaziantep
2000
Kayıt Tarihi : 12.5.2004 18:39:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

FEV
Gecemidir insanı hüzünlendiren?
Yoksa insanmıdır, hüzünlenmek için geceyi bekleyen?
Gecemidir seni bana düşündüren?
Yoksa benmiyim, seni düşünmek için geceyi bekleyen?
Mehmet Demir Atmalı-Gaziantep
TÜM YORUMLAR (3)