Kimsesiz dağların koynundayım,
Ne ses var ne nefes, rüzgar bile yorgun.
Diken açsa kimse görmez, gül solsa kimse bilmez,
Gönül yanar da dumanı tüter, kimse sezmez.
Bir taş gibi suskun, bir gölge gibi sönük,
Dertleşsem duvar dinler beni, insan anlamaz.
Bir deniz bekliyorduk. Duvara çarpıp ölmesi gibi
özgürlüğüne uçan bir kuşun. Anlamın
düğüm olduğu zamanlar. Bütün yaraları
denedim. Ağzımda kan tadı. Saklanacak
o su kıyısı uzakta. Dağıldım
yaşlandığım yol için. Hangi çağa gittiysem
Devamını Oku
özgürlüğüne uçan bir kuşun. Anlamın
düğüm olduğu zamanlar. Bütün yaraları
denedim. Ağzımda kan tadı. Saklanacak
o su kıyısı uzakta. Dağıldım
yaşlandığım yol için. Hangi çağa gittiysem