Kimse bilmez,
Bir kadının gülüşünde sakladığı fırtınaları.
O, herkesin önünde dimdik durur,
Ama gece olunca, yastığa sessizce akar gözyaşları.
İçinde bir yer vardır,
Kimsenin dokunamadığı, kimsenin göremediği…
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta