Kimliksiz Şiiri - Sibel Orcan

Bir zamanlar dünyamı sendin ısıtan güneş
Sendin ruhumu çalıp, kalbimi yakan ateş

Benle tavaf ederdi bu şehrin ışıkları
Kıskanırdı sevdamı soytarı âşıkları

Gülüşün baharımdı, topraktan ağmak için
Ölüme çelme takıp yeniden doğmak için

Gözlerimin üstünü örterken aşk buğusu
Çiçeklenip açardı yüreğimin doğusu

Bembeyaz umutları taşırdık biz omuzda
Masmavi düşlerimiz beklerdi ufkumuzda

Hayat baştan yazardı kaderi, göğü, yeri
Sende anlam bulurdu evrenin nağmeleri

Orta Asya gibiydi bağlarımız bir zaman
Aramızdaki sırrı çözemezdi kırk şaman

Ensemizde eserken kainatın nefesi
Anlamazdı bu aşkı hayatın felsefesi

Bazen salıncak kurdun, bazen buluttan hamak
Ne güzeldi gönlünün göklerinde yaşamak

Sen zamandan ayrışıp zamansız gelen çağdın
Sen aşkına aşk ile biat ettiğim dağdın

Kapıda görününce ayrılığın edâsı
Kimliksiz şiir olur şairlerin vedâsı