Her gün, çizgi çizgi siliniyor, belleğim de ki hüznün yüz hatları,
silinmiş siluetlerin,
silgi darbelerinden geriye kalan izleri kadar belirgin ancak anımsamalarım,
yüzyıllardır kitaplar biriktirmiş, kayıtlar tutmuş,
nedeni belirlenemeyen ve söndürülemeyen bir yangında,
tüm hatırladıkları kül olmuş bir şehir kütüphanesi gibi hafızam,
harflerin anımsattığı isimler ölmüş,
Bir türkü yak...
Yanık bir türkü yak
Hüznünden kainat ağlasın
Beni anlatsın
Sen ol nağmelerde
Yankılansın dağ doruklarında
Devamını Oku
Yanık bir türkü yak
Hüznünden kainat ağlasın
Beni anlatsın
Sen ol nağmelerde
Yankılansın dağ doruklarında




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta