Kimin Umrunda

Kimin Umrunda
Başı boşluğunda ve ıssızlığında düşüncelerin
Unutulmuş şarkıları mırıldanıyor dudaklarım
Raks ederken bülbül gül dalında
Mevsim kış olmuş; olsun kimin umrunda.

Daldığında gözlerim sensiz düşüncelere
Ziyanı yok unutsada dünyayı,
Nisan yağmurları nasılsa uyandıracak
Hep uykuda kalsam uyanmasam; kimin umrunda

Kapımı çalmıyor artık postacı
Telefonun sesini duymıyalı günler oldu.
Çaresizliğin kol kanat gerdiği odamda
Gözyaşlarım sel olmuş; olsın kimin umrunda

Pırıltısı kalmamış artık gözlerimin
Aynalar bile tanıdık gelmiyor
Ve ben yabancıyım bana.
Gitmeliyim buralardan çok uzaklara
Veda edip bu tatlı anılara
Gitsem, hiç gelmesem; kimin umrunda.