1950- ve hala yaşıyorum ne tesadüf değil mi?
Sevmek vitamindir,
kandır damarda dolaşan
çaba gerektirir değer katar sevgiye
köklü sapmalar utandırır sevmeyi
bahçemize ekelim tohumlarını
yoksa kıtlığın üzgüsüyle ağlayan
kardeşimiz değildir sevgisizlik
şu dünyayı benim saymalı
yabancılaşmayın sevgilerinize
ölü gömütünde,
kımıltısız sokaklarda değil
bedenlerde filizlenen sevgi tohumlarıyla
nesnelerin kımıltısız varlığı
ayrılık ve yalnızlık demektir
organik iniltiler çıkarın sevgi üstüne
geçmişte kurmadığın senin değil
kat, işle senin olsun sevgin
güneşten bir parça olsan da
sevinçlerin yoksullaşsa da
anın dar kabuğu içinde donup kalma
ineceğin mutluluk vadileri bekliyor seni
Kayıt Tarihi : 26.9.2007 18:00:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!