Dolanır durursun kendi başına,
Kimse bakmaz olur gözün yaşına,
Her gün çok karışan olur işine,
Düşme yeter garibanı kim tanır.
Hep dalaşır durur at ile arpa,
Yolunu yokuşa sürerler sarpa,
Sana koşmak istedim sabrım tükendi
Takatim tükenmiş gücüm yetmedi..
Sığındım biçare sensizliğime
Resminle konuşup ağladım bugün
Öyle ihtiyacım vardıki sana
Devamını Oku
Takatim tükenmiş gücüm yetmedi..
Sığındım biçare sensizliğime
Resminle konuşup ağladım bugün
Öyle ihtiyacım vardıki sana




Gariban kulları önce Rahim Rahman ve Kerim olan Rableri tanır, görür gözetir ve emrine sadık kulları olan imkan sahibi şuurlu müslümanlara zekatlarını, sadakalarını, bağışlarını, fitrelerini, fidyelerini, ianelerini, iaşelerini, kurbanlarını ve küllü infaklarını onlara vermeyi emrederek gözettirir, tanıttırır sevdirir, himaye ettirir vesselam. Ahirette ise cennetini zengin müslümanlardan 500 yıl önce onlara bahşederek bu dünyada sınav gereği olarak sıktığı o gariban kullarını sonsuza kadar mutluluklara gark eder. Bunca azim mükafat ve güzel akıbet için birazcık sıkıntı olsa ne olur Veysel bey?
Hayırlı çalışmalar.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta