Kim o? Yıkılan hayallerim mi?
Kim o? Kayıp giden gençliğim mi?
Kim o? Yüreğimi kavuran aşkım mı?
Kim o? Beni öksüz bırakan annem mi?
Açtım kapıyı ve kimse yoktu
Yüreğim pas ve ölüm koktu
Acısı beynime hücum ediyordu
Hayatım hayalkırıklığı kaynıyordu
Kalbimin son atışı durdu
Anılar eskiyip yok oluyordu
Bir dinle beni diyordu
Kalbim sesinle uyuyordu
Aşık, nasıl dinlememiş oluyordu?
Sevip de nasıl unutuyordu?
Aslında hiç unutmuyordu
İnsanların sessiz çığlıkları durdu
Tanrı, düşünüp çare buldu
Kendini parçaladı yok oldu
Parçalar ayrılıp duruyordu
Eksikliklerle bütün oluştu
Bütün, Tanrıyı aratıyordu
Yaratılışı paramparça oluyordu
Kim o? Kimsesiz loş bir lamba mı?
Kim o? Yüreksiz boş bir kalpazan mı?
Kim o? Derisi insan kendisi yalan olan mı?
Kim o? Tanrıyı anan şeytanı aratmayan mı?
Sayısal verilerden mi oluşur hayat?
Yanlış, sonsuz olasılık sayılara sığmaz
Neden sayısal verilere ihtiyaç duyarız?
İnsan, bilinmeyenden ve ölümden korkar
Varsayımlar kurtarır mı ölümden seni?
İyiyi kötü etmekten başka bir şeye yaramaz
İnsanı, bilime dayandırmak ne kazandırır?
Önyargılar, yalanlar, hayatı mahveden kararlar
100 insanın 1 i doğruysa ne olur bilir misin?
O doğruyu da yokeder ve kurtuluş olmaz
Tam tersi olsa kötüyü yokeder mi diyeceksin?
Kötü, ya doğruysa o umudu da parçalar
Mutlak kesinlik diye bir şey var mıdır?
Yoktur o yüzden bilim, insanı açıklayamaz
İstisnalar kaideyi bozar bunu unutmayın!
İlhan Dağdeviren 2
Kayıt Tarihi : 7.11.2023 11:04:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!