Kim Kime Kurban Şiiri - Bekir Acar Baha

Kim Kime Kurban?
(Aruz vezni: “Mefâîlün mefâîlün mefâîlün mefâîlün” kalıbıyla yazıldı.
Bu bayramda kan var, kesilmez koyunlar,
Göğe yükselir hep çocuktan oyunlar.

2.
Ne kurban eti var, ne duman, ne mâna,
Gazze'de pişiyor yürekler yakan hava.

3.
Kurban mı inmiştir göklerden yine?
Yoksa çocuklar mı kurban kadere?

4.
Bir el beşiğini vurmuş mazlumun,
Saklı gözünde bin yıllık yorgunluk.

5.
Süt emen bebekten zalime ne zarar?
Yetimden ne ister, bu kanlı eller?

6.
Bir taş, bir ekmekle yürür direniş,
Çekilir haramdan batan bir güneş.

7.
Siyonist hançerle doğranır haklar,
Susar ümmet yine, kör olur bakar.

8.
Kan akarken bayram olur mu gardaş?
Ölmüş vicdanlar ne kurban yaraşır?

9.
Yusuflar kuyuda, kurumuş suyu,
Hacer değil mi? Unutmuş uykuyu.

10.
Mescid-i Aksa’da taş, duvar ağlar,
Her secde ateşle yanar, savrulur.

11.
İbrahim’in yolu ateşe çıkar,
Ama Nemrutları Rabbim tek, yakar.

12.
İsmail’in yerine bir koç gelirdi,
Gazze’de koç değil çocuk kesildi.

13.
Bu hangi kaderdir, bu hangi imtihan?
Kim kime kurban, nerede divan?

14.
Kan rengi hilâl mi, yoksa utanç mı?
Ey ümmet, nedir bu suskun sancı?

15.
Kurbanlık kuzular bizdik belki de,
Zulmü seyrederek günah selinde.

16.
Kör kalan gözlere perde yetmiyor,
Vicdanın aynası gamdan bitmiyor.

17.
Çocuklar ölürken susmak ihanettir,
Sükût dahi zalime minnettir.

18.
Siyonist devrinin sonu yakındır,
Kıyam kalkar, zulmün tahtı yıkılır.

19.
Her feryat taş olur mazlum elinde,
Bir gün hesap döner zalim dilinde.

20.
Ey Rabb’im! Bu çağda hakkı göster sen,
Bayramı Gazze’ye nasip eyle, hemen!