Kim Gördü? Şiiri - İsmet Kemal Karadayı

Bir genç kadın, orada
Çok ağlarmış, az güldü
Bir kadın... yani sonra
Çil çil çilek göründü

Koşup bana geldikçe
Deli düz bahçelerden
Tutup okşardım onu
Öğerdim... o gülümdü

Suskun, şemsiyeleri yok
Çizmeleri kırmızı
Ne ki şu bu... kuyu'da
'Kız saçını kim ördü'

Nasıl gün gün yaşanır
İster kış ister yazla
Dedik, 'çün sevişelim'
Sevişmemek ölümdü

Yorulsak mı, bilemem
Güzelim artılarla
İlk an, son an... dokumuz
Gizliydi, vay bölündü

Ve kaç kadın orada
Algın, yalnız... daha mı
Sevsen kaç kez seversin
Gül be Gülsüm, kim gördü