Bir insan tanıyorum.
O insanki yıkık ve dökük.
Üstünde eski bir kaban;
Kim yeri yırtık kim yeri sökük
Düşünmekle ağarmış saçları
Sıkmakla çürümüş dişleri.
Artık demir almak günü gelmişse zamandan,
Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.
Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol;
Sallanmaz o kalkışta ne mendil ne de bir kol.
Devamını Oku
Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.
Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol;
Sallanmaz o kalkışta ne mendil ne de bir kol.
