Kilit ve Anahtar Şiiri - Seyrani Göl

Başlamadan önce sustuk biz,
sözlerden önce
bakışlarda kuruldu kaderimiz.
Belki de o an
bir kilit düştü aramıza,
ve biz
hiç fark etmeden kaybettik anahtarı…

Bir kilit vardı gözlerinde,
beni yıllarca içeride tutan.
Anahtarıysa
ya sesinde saklıydı
ya da unuttuğum bir gülüşte…

Ne zaman yokluğunla
yüzleşsem bir kıyıda,
çözülür gibi olur
gönlümdeki düğüm
ama
ağzımda kilitli cümleler,
yüreğimde mühürlü hayaller…

Ben
senin sustuğun yerdeyim hâlâ.
Gözlerinle yazdığın her suskunluk
bir başka kapımı kapattı.
Ve ben
her kapanan kapının ardında
bir şiir bıraktım sana…

Ama sen,
anahtarı hiç sormadın bana.
Bir kelimenin ucunda
çözülürdü belki tüm zincirler.

Şimdi avuçlarımda pas tutmuş
o eski sevdanın anahtarı…
Ne seni açıyor artık,
ne de beni özgür bırakıyor.

Belki de
kilidi kırmak değildi mesele,
sadece el ele tutuşmaktı,
paslanmadan önce
bir bakışın sıcaklığında
bir anahtarlık umut saklıydı
sen hiç taşımadın…

Şimdi
içimde kilitli bir zamanın yankısı,
adını her andığımda
bir kapı daha kapanıyor içimde.
Ve ben
her kapanışta
biraz daha eksiliyorum senden.

Ama hâlâ
açmak isterim seni
kendi içime…
kendimle barışabilmek için.
Belki de
anahtar hiç sende değildi
belki de ben,
kendimi açmayı unuttum seninle…
S.GÖL