her şey eksik bende sen kadar
sende de eksiklik var ben kadar
gülüşü yırtık karanfilim hayatın zulasında
karanlık gece gibi ağırım kendime
hasretin çökmüş üstüme
beni hayata küstürme
hiç benim olmadın ki gitmenden korkayım
ama korkuyorum bitmenden
sen paramparça ederken beni
ben seni incitmekten kaçarım
başın sıkıştığında çal kapımı
hiç düşünmeden açarım
düne takılıp kalma
bugünü de kelepçe zincir yapma ayaklarına
yoksa yitirirsin yarınlarını da
yangın var kalbimin tam ortasında
umutlarımdır ayak altına düşen gözlerimin yaşında
belki de sevgim vardır çiğnediğin çakıl taşında
içim yağarken güneşli gösteremiyorum dişimi
hayat sahnesinde kötü oyuncu say beni
ama hep yanına al sevgimi
uçurumun kıyısından çevirir seni
gün gelir açar yaşamla arandaki perdelerini
kış kuşları gibiyim
kış kuşları gibi
sende kaldı baharım
yeşili unuttu çiçek açmaz dallarım
munzur gibi hüzünlü dağlarım
sensizliğin koynunda ağlarım
kiblesisin sevdamın
sana secde eder kalbim
Kasım 2006
Kamil AydemirKayıt Tarihi : 26.11.2006 17:12:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Her şiir öyküsünü ceplerinde taşır zaten. O öyküyü ceplerinden almaksa okuyucuya düşer sanırım.

TÜM YORUMLAR (1)