Beyazın içinde bir damla siyah
Kömür, zift ortaya çıkan kapkara
Gönülde fütursuz dinmez bir yara
Aşk olmuş; şöhret, mansıp ve safsata
Bu kibri kalpten söküp atmak gerek
Şahsiyetin mumunu eritmeden
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta