Kevser-i La’l Şiiri - Hüseyin Turhal

Ne huri ne gılman ister bu gönül,
Ne köşk ne saray, ne de bir köşk bahçesi.
Aşkın vuslatıdır en büyük ödül,
Cennet şarabı iki dudağın arası.

O la'l dudaktan bir katre içsem,
Bütün dertler biter, nûra boyanır can.
Aşkın sarhoşluğuyla mest olup geçsem,
Unuturum dünyayı, dönmem bir daha.

Zahidin rüyası kuru bir hayal,
Bizim Cennetimiz yâr ile sohbet.
O mübârek söz ki, eder tekamül,
O fânî dünyaya eyleme minnet.

Ondan ayrı düşmek en büyük azap,
Vuslatı bulmaksa en ulu zevktir.
Bu aşkın sırrına açılsa mihrap,
Bu varlık O'ndandır, bize tevfiktir.

TURHAL’ım der, bu sözüm bir nasihat,
Sevgili'den gelen her şey hoştur.
Gönül Kâbesi'nde bulursun rahat,
Ondan gayrı her şey bir kuru boştur.