Keşkeler Şiiri - Nilufer Ucuk

Olmaya şu cihanda sevda, bir atım taş.
Keşkeler vurdurur, taştan taşa baş.
Zehir olur yaşamlar, göz çıkarır, yarar kaş.
Sonra boşa akar, gözlerden damla damla yaş.

Bazen bakarsın, vaz geçtiğin, olmuş cevher.
Ardından baka kalırsın, elden gitmiştir, nefer.
Kendini vursanda yerden yere, gelmez bu sefer.
keşkelerle kazanılmaz hiç bir zafer...

Keşkelerle hiç bir zaman çıkma yola.
Neyse'leri takma,ver diline mola..
Yüreğin yetiyorsa özürünü hemen dile.
"Keşke" dememek için başında ver mücadele..

Yüreğine koyarsan sevgiyi huzur diye,
Kini, nefreti silersen gönülden lafı güzaf diye,
Dünyanın en mutlusu sensin,çünkü keşkeler yok!
Yüreğine batmaz hiç bir zaman "keşke" denilen ok!