Keşiş Dağı 2 Şiiri - Ehyet Dumlu

"Dağ başında bu gün yine duman var
Eteğinde dolu, tipi, boran var
Yüreğimde gün görmemiş yaran var
Azrail mi yaram sarmaya gelmiş?"

O dağ bu dağ, bu dağ o dağ değildi
Ama Keşiş Dağı’na çok okudum bu türküleri
Kuzey doğudan esen Meltem değildi
Acımasız Poyraz beni sana terk etti
Ateş değildi, kor değildi
Harında kavrulduğum volkan değildi
Dumanlı gözlerin kül etti beni

Köpek havlaması değildi gecemi bölen
Gözyaşım değildi yanağıma dökülen
Yetim kuzulardı koyunları meleten
Gülüşündü yokluğunu inim inim inleten
Beni korkutan sesler değildi
Keşiş Dağı'ndan bir ceylan indi
Ceylanın bakışı kül etti beni

Keşiş Dağı'nda Yedigöller, yedi değildi
Yedisi de senindi, benim değildi
Gölleri besleyen göze benimdi
Mavi değildi, yeşil değildi, ela değildi
Gözlerinde gökkuşağı bulan gözler benimdi
Beni yaralayan renkler değildi
Esrarlı gözlerin kül etti beni

Gece değildi, gündüz değildi
Akşam yakın idi akşam değildi
Alaca karanlıktı aydın değildi
Keşiş Dağı'ndan bir ceylan indi
Beni yaralayan avcı değildi
Ceylanın bakışı kül etti beni

Matematik, fizik veya bütün simyası
Süte şeker katan çocuk rüyası
Hiç bir ilim çözemedi aşkın kimyası
Aşk dediğin şey bilim değildi
Herkeste farklıydı aynı değildi
Hastalık değildi, illet eğildi
Tılsım değildi, büyü değildi
Şifalı gözlerin kül etti beni

Zehir de senindi, zakkum senindi,
Zehrin bal eyleyen hisler benimdi
Azrail senindi, ölüm senindi
Ağlamak senindi, gülmek senindi
Beni korkutan ecel değildi
Avcının sırtında bir ceylan indi
Ceylanın gülüşü kül etti beni

Ne aşk benimdi, ne de sevda benimdi
Düşlerim senindi, rüyam senindi
Avcı da senindi, ceylan senindi
Ateş senindi, kül de senindi
Diken de senindi, gül de senindi
Keşiş Dağı'ndan bir ceylan indi
Ayrılıp gidişin kül etti beni

07.05.2022