Dostlara harcadım kese delindi,
Varlığımı kimse takmıyor artık.
Yaş kemale erdi sona varıldı,
Cazibem gönüller yakmıyor artık.
Sırra kadem bastı yanıp tutuşan,
Hüsnüme sevdası Kaf Dağı aşan!
Yüzüm eğik olsa yanıma koşan,
Gel desem yüzüme bakmıyor artık.
Anladım dostlarım defterden sildi,
Gönlünün sesini menfaat bildi.
İşte bu aymazlık bağrımı deldi,
Gönül pınarlarım akmıyor artık.
Dağların süsüdür ardıcı çamı,
İtibarlı eder para adamı.
Bu yüzden virane gönlümün damı,
Kimse karşısına çıkmıyor artık.
Terk etti yanımı sefa sürenler,
Aklın ermez dedi, aklı erenler.
Bir zaman Eyüp’e gönül verenler,
Şimdi gönülleri çekmiyor artık.
Eyüp Şahan
Ankara 9.2.1980
Kayıt Tarihi : 23.1.2014 21:56:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!