Kervan Şiiri - Halil Topaç

Ömür bir kervandır, uzun bir yolda.
Yükü gam yüküdür, yüküyle gider.
Ne ektiyse belli, olur harmanda.
Harmanına amel, defteri güder.

Yavaş yavaş yürü, yolda kervanım.
Çözüldü diz bağım, yoktur dermanım.
hâldan hala düştüm, şimdi zor anım.
Hızlı gider zaman, hep benden gider.

Bahar oldum yedi, gül veren oldum.
Türlü meyvelere dal veren oldum.
Çiçekler içinde, bal veren oldum.
Hep böyle zannettim, hep böyle biter.

Yaz oldum ısındım, baştan tırnağa.
Ter olur yediğim, düşer toprağa.
Tükettim erzakı, düştüm kurağa.
Gözlerim geriye, takılır gider.

Güz oldum yaprağı, döktüm dalımdan.
Eser yok gülümden, tatlı balımdan.
Artık hoş değilim, kendi halımdan.
Hâlim hâldan hala, bir hala gider,

Belli değil miydi, hey gidi insan?
Şimdi mevsim kıştır, kar yağdığı an.
Ömür tamam, yolda yürüdü kervan.
Kervan yolda yolu, mahşere gider.