Kerkük Bizimdir! Şiiri - İshak Çoban

Kerkük’ten seslenirim soydaşım.
Türk vatanı esirdir.
Ben bu dertle dertlenirim soydaşım.
Bu tükenmişlik neyin, nesidir?

Sen sessizsin diye ezildi anam, bacım, evdeşim.
Ne kaldı dostum, ne de kardeşim.
Biz diriyiz, sen nerdesin soydaşım?
Arap’a acıdığın kadar üzüldün mü Kerkük’e!

Kardeş bildin önüne geleni,
Yediğin ihanete bir doymadın.
Sıktın, tuttun Kürt’ün elini,
Ben bağırdım bağırdım duymadın!

Ağladım, sızladım, seslendim “Nerede Türk?”
Bilirim; Arap vatanında, benden öte, orada Türk.
Bana sessiz, ele gelende sırada Türk.
Kürt’e, Arap’a varsın da; ben neyim kardeşim?

Her sabah “Korkma” diye haykıran talebeler,
Sana ders verir 7-8 yaşından bebeler.
Gel, gör Kerkük’te daha neler var neler...
Kurtar artık beni, “korkma” soydaşım.

Kutay seslendi sana, duymadın.
Kerkük dedi, buyruk dedi; uymadın.
Kaç kez dedi bilmem, sözü hiç saymadın.
Kulak ver Kutay’a kardeşim, KERKÜK BİZİMDİR!