Kerim Pala Şiirleri - Şair Kerim Pala

Sen bir papatyasın,
Beyazın masumluğu, sarının çekiciliği.

Ben bir papatyayım,
Seviyor sevmiyor derken harcanan.

Şairin sevdası,
Siyah bir deniz kabuğu
Ve
Beyaz bir papatya.

İşte şair en çok

Bir dert ki başladı bugün,
Açtı kollarını sardı ömrümü.
Kıvrandım, yıkıldım,
Bir isim bulamadım.

Korktum önceleri,

Allah der, yâr der.
İnsan, insan der.
Fakat bilmez,
Allah'a yâr dese,
Yere düşmez.

Ölüm dediğin şey
Çok mu kötü bir şey?
Yaşam kimi güldürmüş ki,
Kim demiş ölüm kötü bir şey.

Mal mıdır, Mülk müdür insanı güldüren şey?

Düşünsene sevdiğim,
Sen adamda her şey
Adam sende hiçbir şey.

Adam ağlıyor,
Sen biliyorsun.

O gün parmağına sardığın ip var ya,
Şu an boynumda.
İntihar kötü, biliyorum.
Fakat başka çare kalmadı.

O gün ipe dudağın değmişti,

Su gibi bir yüreğin var
Ulu çınarlar gibi bir şefkat
Ele avuca sığmaz bir merhamet
Dilin, tatlı bir bal
Allah aşkına dönde sarıl bana