Müsemmanın
Adı var kendi yok kılınışta
Yılı var yıllarda yılınışta**
Ağzında, burnunda, kulağında kesik çok
Erden gayrısına sığınsa, sığınası yok.
Kaf önce hafif hafif düşüyorsun sonra
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Devamını Oku
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Yurttaşları da gördük be ustam. Cumhuriyetin başından beri yurttaşlar... Doğuda ağalar beyler. Batıda beyler beyefendiler.. Sürekli milletin üstündeler. Her devirde garibanın üstüne bindiler. Köylü efendi dediler. Efendiyi yiyip bitirdiler.
doğrusu yurttaşlık denilen şeyde balon be usta. doksan yıl oldu yurttaş diye diye, nesiller geçti yiye yiye. Hiç bir şey olmadı.
işte tek parti dönemi.. memur asker el ele.. milletin üstünde pişirdi bozayı güzel cümlelerle.
sonra amerika açılımı demokratlar..
sonra darbeler, filintalı gençler.
okulda, işyerinde, askerde yürü bakalım hep ileriye..
İlerisi işte böyle be usta..
kanunen yurttaş..
Fiilen kuldaş...
tek partisi de böyle, çok partisi de böyle..
kısaca doksan yılın özeti...
yoldur yoldaş.
Kuldur kuldaş
başka hikaye mi var?
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta