Umudun tükendiği anda öldün
Vazgeçmeden sarıldığın hayallerin
Yıkıntılar altında kaldın parçalandın
Elveda etti sana umutların o anda öldün
Ruhun çıkmak istedi bedenden terk etmek istedi
Direnişteki vücudu hiç beğenmedi kaçmak istedi
Yetmiyor ne kadar parlasanda
Seyirlik küçük bir izin kalıyor
Eteğinden süzülen hüzmeler altında
Kalemim gölgesi kağıdı kaplıyor
Senin başın dik benim eğik
Ne olacak?
Hangi dalga alıp götürür, atar beni kıyılara,
Denizin ortasında yorula durmuşum.
Hangi el alıp götürür, takar beni ataşlara,
Masanın ortasında yalnız kalmışım.
Yedi yazdım kağıda, yedide yedi.
Sen bir tanesin diyorlar ya aşıklar sevgiliye
Yalan söylüyorlar
Çünkü
Sevgili sen bir tane değilsin
Senden bir tane daha var
O da...
Kahvaltımın sonundayım yine
Sen düşeceksin aklıma
Bir çay daha dolacak bardağıma
Görecekmiş gibi pencereden seni izleyeceğim
Seni hatırlayacağım yine
Hakikati bilmek istiyorum
Seni okumak anlamak istiyorum
Kimsesizliğime çare bulacak
Derdi vereni devası ile istiyorum
Gecenin karanlığında,
Bulutlarda yalnız bıraktı mı Ay’ı?
Düşünürken yalnızlığı,
Ağlamaklı mı gözlerin?
Bilmiyorum uykusuz mu gecelerin?
Hak vermiyor değilim
Zaman gelip eli elime değene
Tutsam bırakmazdım
Hayatı
Dur demezdim
Arşın aşıp gidene
Seni bir çiçeğe benzettim
Kokunu onunla hissettim
Varlığında belki seni
Yokluğunda beni kaybettim
Seni tattım her dakika doyamadım
Eski bir otobüs on numara koltuk,
Bitmiyor yolculuk,
Feribot saplantısı üstüne kan pıhtılaşması,
Hayat yazışması,
Biran dalıyorum öyle uzaklara,
Biri varmışça bakıyorum,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!